Obah Owah

Ora bisa diselaki saben-saben apa wae sing ono neng ngalam ndonya iki mesthi obah mesthi owah. Tetanduran sing maune mung wiji banjur tukhul ngremboka sansaya suwe sansaya gedhe ing tundone banjur mati. Kewan sing maune lagi lair dadi gedhe-kawin-manak banjur mati utawa dipateni kanggo keperluane manungsa.

Nanging sedulur coba wespadakna, wit gedhang kae yen isih cilik banjur dipancas nganggo arit bakal tukhul maneh. Debog bakal mati menawa uwis menehi gedhang utawa ngasilake uwah sing legi lan mupangati marang manungsa. Debog utawa wit gedhang bisa kanggo jejeran wayang kulit, kanggo lambaran kembang ing bokor kanggo matenan, disuwir-suwir cilik bisa kanggo tali tempe dele tradisional, dirajang alus bisa kanggo pakan sapi. Gedhang utawa wohe....... wah ora usah dirembug kanggo criping, didhahar langsung, digodhog, dimasak kolak, nagosari, apolo sidang, es pisang ijo lan liya-liyane. Godhonge.. kanggo mbuntel-mbuntel umpamane arem-arem, nagasari, bothok rasane dadi luwih enak lan gurih.

Saiki coba awakke dhewe, wis aweh manpangat apa marang sepadha-padha, utawa malah gawe kapitunan mungwing sesami? Awaki iki tetap bakal obah-owah, ning obah lan owahe awaki iki tumuju marang kabecikan utawa tumuju marang ala.

Read More

Tresno Saka Kadohan

Wis meh rong taun aku pisah saka kulawargaku, wiwit aku entuk SK kantor dipindah saka Solo tumuju kutho gedhe Jakarta ing wulan Oktober 2006. Wektu arep budhal rasane aboooooot banget amarga kudu adoh saka anak-bojo sing tak tresnani. Nanging bojoku menehi aku kekuatan supaya tetep budhal nyang Jakarta amarga yen aku ora budhal arep nyambut gawe apa wong durung duwe 'pethingan' sing cukup kanggo golek kaya.

Dina sing tak liwati pancen abot, krasa suwe lan gawe ati nelangsa. Nanging bareng kabeh wis kulina banjur nemu hikmah sing pancen wis ditetepake Alloh marang titahe. Rasa tresna marang bojo, rasa tresna marang anak sansaya tambah, nilpun saben dina, yen krungu suarane bojo, anak rasanya mak nyus....... kaya Bondan.

Saben dina Jumuah aku mulih Karanganyar-Solo numpak kreta 'Senja Utama', dina Setu tekan prapatan Papahan-Karanganyar banjur ditunggu bojo lan anak wedokku sing prei sekolahe..... wah wah wah pancen nikmat yen mengkono kuwi, sanajan mengko Minggu sore kudu budal maneh menyang Jakarta.

Read More

Sithik Edhang Waton Rata

Kelingan jaman cilikanku, wektu iku aku isih tunggal omah karo Pak Tuwo (simbah) sing gaweane saben dina deres klapa kanggo gawe gula jawa. Neng mah siji iku urip bareng-bareng Pak-Mbok Tuwo (simbah), Bapak-Simbok karo anak-anake (aku + adhiku 2), bulikku sing durung rabi.

Jaman susah... mangan wae dijatah. Menawa liwet wis mateng, enggal wae dikedhuk banjur ditaningi neng piring, sithik-sithik sing penting rata. Tanduk? wah..... ora ana!!!! Liwet mung pas kanggo mangan ganjel weteng thok ora wareg mung wis ngrasakke sega.

Jangan saben dinane mung jangan bening, ampase sithik duduhe akeh. Lawuh tempe-tahu iku wis luwih saka cukup. Kala-kala ndadar endhog loro, endhoge dibumboni uyah lan bawah sing rada akeh jare gen nglawuhi. Yen endhog wis nyemplung neng wajan, wajan banjur diangkat lan digoyang supaya endhog dadare dadi gedhe jembar. Yen wis mateng banjur diiris didum.

Bareng saiki....... anak-anakku wae yen maem angel, sega akeh, lawuh kari matur insya Alloh ditumbaske. Senenge maem mie, jajanan.

Read More

Duwe Mobil ning Ora Mobile

Jamane aku isih sekolah neng SMAN 1 Klaten, aku wis wani nyoba nyetir mobil kagungane bapak colt-T tua. Biasane bapak parkir mobil neng kulon omah lan kunci digletheke neng meja. Kunci iku takjumuk banjur aku nyoba nyetir mobil.

Ndelalah bapak mirsani polahku rikala semana, sawise aku mulih aku diundang bapak, 'Le...., bapak ora seneng yen kowe nyetir mobil, bapak wedi kowe mengko malah ketungkul anggone dolanan mobil terus lali sinau, wis ora usah dolanan mobil dhisik suk yen wis cekel gawe, kowe bakal iso dewe.'
Sakwise kedadeyan kuwi aku banjur ora wani maneh dolanan mobil. Durun suwe iki aku pinaringan rejeki saka Alloh banjur iso tuku mobil Kijang Super 1993, aku, bojo, lan anak-anak seneng kabeh ning aku durung teteh anggonku nyopir, apa maneh mobil sing eneng 'irunge'. Menawa lunga-lunga luwih seneng numpak uduk tinimbang numpak mobil, lha wong isih cenunak-cenunuk je.
Yen tak pikir-pikir....... 'Duwe Mobil koq ora Mobile'...... hehehehe

Read More

Nyuwun Sunat (Tetak)

'Bi, yen sunat ki sakit mboten ta Bi?' Sore-sore pas preian sekolah wingi anakku lanang takon karo aku mengkono kuwi. Banjur tak jawab, 'mboten mas, mung kaya dicokot semut koq'. 'Wah yen ngoten mbok kula ndang disunatke mawon'. Kaget aku krungu penyuwunane anakku lanang, lha wong nembe kelas 2 SDIT Insan Kamil Karanganyar we koq wis nyuwun sunat.

Aku banjur rembugan karo Ummine, nanging Ummi isih mesakke 'lha isih ilik ngono we koq Bi', jarene bojoku. Yen tak pikir-pikir ya pancen mesakke, apa maneh yen rembugan karo mbah Kakung Klaten (Bapakku) mesthi saya ora pareng, paling-paling dijawab, 'Le...Le, lha wong bapakmu (aku=sing nulis) we tetake pas kelas 3 SMP ngono lho, kowe lagi kelas 2 SD we koq wis ribut!!! Ora, suk mben wae mengko malah kecenthet'.

Bareng wingi wis wiwit melbu sekolah, anakku lanang tambah 'ngedrel' maneh nyuwun sunat amarga kanca kenthele sing jenenge Hisyam jebule ya wis sunat pas preen neng ngono mbahe Purwokerto. Hayoh piye iki!!!!!

Read More

Antawisipun Sae kaliyan Leres

Ing parepatan wulanan, wonten satunggaling tutur ingkang sae saking Kepala Kantor kula. Pajenenganipun ngendika bilih, 'Yen aku kudu milih ing antarane apik utawa bener, aku bakal milih sing bener sanajan bener iku mau ora umum'.

Sederek kula ingkang pun rahmati Alloh SWT, saestu ing jaman kemajengan kados sapunika angel sanget bentenanken pundi ingkang sae lan pundi ingkang leres, pundi ingkang halal lan pundi ingkang haram. Sedaya punika betahaken ngilmu ingkang saestu-saestu pun padosi saking sumber ingkang shahih. Masyarakat sapunika sampun mlebet tataran masyarakat 'Instant' lan ugi radi 'lodhang' tumraping sedaya tumindhak ingkang mboten sae, asring mboten ngangge landesan agami kanggo mendet keputusan.

Pramila estu badhe sae mungwing kita sedaya ing akherat menawi semukawis tindak-tanduk, muna-muni ing pagesangan kita sedaya kedah hanggadahi penggalihan lan ugi kedah linambaran ngilmu agami ingkang cekap. Menawi kita dereng mangertos, kedah ngupadi saged wonten pengaosan-pengaosan, wawan pangandikan kaliyan para winasis, maos buku, layang kabar lan sakpanunggalanipun. Sahingga saestu kita saged milah pundi ingkang leres lan pundi ingkang sae, tundhonipun saged nglampahi sedaya kesaenan ingkang sampun pun garis Alloh SWT. Mugi kita sedaya pun tuntun Alloh supados saged mbentenaken ingkang leres lan lepat. Aaamiin.

Read More

Mlaku Teh (Tea Walk)

Ing dino Minggu (20-06-2008) Alumniku ngenengake Family Gathering neng Gunung Mas Bogor, kanca-kanca sing saka Jakarta, Bogor, Bandung, Pamanukan kabeh padha bisa kumpul sayuk-rukun mbangun desa hehehe, mengkono uga aku ya melu nekani acara kasebut.
Ana pitutur apik sing kapethik saka acara kuwi mau, lha critane mengkene. Ing wanci iki nembe ana diklat ana ing Balai Diklat Jakarta, ndelalah kanca-kanca putri saka Jawa Timur, Jawa Tengah ya akeh sing diklat. Meneri ana acara Family Gathering sing nganggo acara Tea Walk e............ ana kanca sing diklat, wis dijaki wae bene bisa reuni-nan sisan. Banjur kanca sing saka Jawa Timur, jenenge Er nelpon bojone e........ jebul bojone ora paring lilah marang kancaku kuwi mau. Banjur kancaku iku, Er ora sida melu!!!!!
Subhanallah, aku mongkog (bangga) tenan duwe kanca putri sing pinter ngajeni kakunge, arep nyandi wae mesthi nyuwun lilah (ijin) marang kakunge. Kamangka ing jaman saiki arang-arang lho ketemu wong wadon sing ngene iki, apa maneh yen priyayi putri iku mau wing duwe kaya lan bisa golek upa dewe. Sepisan maneh, sanajan aku gelo kanca putriku iku mau ora bisa melu, ning aku tetep bombong (bangga) duwe kanca putri sing ngono kuwi.
Suwun ya Er wis menehi aku pitutur sing apik. Kanggo kanca-kanca sing wingi bisa melu matur nuwun uga lan ojo lali ’mangan ra mangan watone kumpul, ning yen wis kumpul mesthi mangan-mangan’.

Read More

Hape

Durung suwe Ummine bocah-bocah (garwaku = bojoku) kewetu tembunge ‘Mas, mbok kula ditumbasne hape sing wonten kamerane ta mas. Lha wong adhine jenengan we ditumbasne hape ngangge kamera ngoten lho!!!’
Aku banjur nglenggana pancen saktrepe dadi bojoku, Ummine ki durung nate nembung barang sing aneh-aneh apa maneh sing regane luwih saka seket ewu. Lha wong yen dijak neng Mall we seneng nonton klambi, jubah, kudung lan apa wae banjur ditiliki regane sing temempleg neng dluwang merk-e ning yen regane kliwat seket ewu, biasane banjur mencep hehehehe………
Ning saiki nganti kewetu tembunge sing kaya ngono kuwi, iki mertandani yen awakku iki durung bisa ‘adil’ marang bojo. Menawa tak gagas ya pancen kebangeten aku iki, lha wong adine wadhon we ditukokne hape nganggo kamera koq malah bojone isih nganggo hape Nokia elek type N2115. Ngapunten ya Mi, yen aku durung bisa adil marang awakmu. Duh Gusti Alloh keparenga paring pangapunten dumateng kawula ingkang dereng saged nuhoni lan ngenggeni jejere tiyang kakung.Kedadehan iki uga bisa dadi pepiling marang aku, ‘lha wong siji wae durung bisa adil ngono lho, apa maneh yen……………………………..’ hehehehe gak wani nutukke. Alahamdulillah saiki wis taktukokne hape anyar Motorola W362, ana kamerane, radio FM, MP3 player pokok cukup lah lan saiki Ummi tambah sayang ta karo Abi?

Read More

Anak Wadhonku Sekolah

Ora krasa jebule aku ki wis tuwa, anakku wadhon sing kayane nembe wingi lair eeeee saiki wis sekolah. Rasane durung suwe lehku ngopeni, nggendhong, nyalini popog, ngedusi, diompoli lan liya-liyane lha koq saiki wis nyuwun sekolah neng pegrup (Play Group = KB).

Lagi wae anakku wadhon mlebu anggone sekolah, durung suwe udakara nembe entuk 3 dino, lha wong seminggu mung mlebu kaping telu je, ning mbayare ya tetep wae akeh.

Ing dino sing sepisan anakku wis gawe keget Ummi-ne (Ibune), bocahe matur 'Ummi mantuk wae, aku gak usah ditunggoni!!!' We lah bocah kendel tenan iki. Alhamdulillah aku duwe anak sing kendel.

Para sederek, sing diarani wektu kuwi terus.... wae mlaku, ora nggape awake dhewe melu mlaku utawa mandheg, ora urus uwong-uwong padha leren utawa terus. Sapa sing leren, lan sapa sing mandheg bakale rugi ing donya apa maneh neng akherat. Mula dulur ayo padha mlaku maneh, ndandani diri pribadi kanthi tumindak sing sae, kanthi amal sholeh tansah ngupadi ilmu sing mupangati urip kanggo sangu sowan marang Alloh.

Temen bejo wong sing padha iman marang Alloh, nindakake amal sholeh, sing padha ling-wineling marang kebecikan lan kasabaran.

Read More

Tamu Agung

Para sederek, menawi kita sampun mireng bilih badhe wonten tamu ingkang badhe rawuh ing dalem kita, mesthinipun kita badhe tata-tata supados tamu punika saged betah lan remen pinarak ing dalem kita. Punapa malih menawi tamu punika tamu agung, tamu ingkang kita remeni, kita bekteni mesthi kemawon kita badhe langkung malih anggenipun laladi dumateng tamu punika.

Umpaminipun bapak Lurah, Bapak camat, Bapak Bupati ingkang badhe rawuh wonten dalem kita, mesthi kita badhe resik-resik omah, ngecet, nata-nata ruang tamu lan sanes-sanesipun supados katon rapi, edi peni.

Sekedhap malih kita sedaya, Muslimin badhe nyambut rawuhipun tamu agung ingkang pun wastani Wulan Ramadhan, pramila kita kedah tata-tata supados saged ngginaaken wekdal ing wulan Ramadhan punika kanthi sae lan pikantuk ridhanipun Alloh SWT. Lajeng punapa ta ingkang kedah kita sumadyaaken? Wonten 3 perkawis ingkang baken ingkang kedah kita sumadyaaken inggih punika :

1. Lahir kita. Ingkang ateges badan punika kedah saras, kangge ngadepi dhawuh ageng inggih punika siam ing wulan Ramadhan. Jagi kesarasan mesthi kemawon kedah pun estoaken. Melekan kedah pun kirangi, olahraga pun tingkataken, dhahar ingkang gizi, mboten dhahar ingkang pedes, kecut lan samukawis dhaharan ingkang saged ngganggu kesarasan kita sedaya kedah pun tebihi.

2. Bathin kita. Mangga sareng-sareng ningkataken ibadah kita sedaya ing wekdal-wekdal punika, sholat sunnah, siam sunnah, tilawah Qur'an, sedekah lan sakpanunggalanipun kangge ngulinaaken ibadah ing wulan Ramadhan.

3. Maal kita. Wonten ing wulan Ramadhan sampun limrah menawi medalipun arta kita langkung kathah amargi dhaharan ing wulan punika langkung 'berkualitas' mesthi kemawon reginipun ugi awis. Pramila wiwit sapunika kedah sampun pun sisihaken kangge ngadepi wulan Ramadhan. Seratan punika mboten ngajak dumateng panjenengan sedaya supados boros ing wulan Ramadhan, namung njagi supados kita saged kiat nglampahi siam ngantos akhir.

Mugi Alloh SWT kepareng manggihaken kita sedaya dumateng wulan Ramadhan. Aamiin. Mekaten, matur nuwun lan nyuwun pangapunten sedaya kalepatan. nuwun.

Read More