Dielingke

Durung jenak anggonku lungguh ing kursi kantor, sakwise sewengi nglakoni turu ing sak ndhuwure kreta Senja Solo kang ngeterke awak iki tumuju kutha Jakarta. Suwara ringtone ing hape sajak ngaru-ara, tak pandeng ing kacane hape tinulis ’Ummi Sayang’ pratanda yen sisihanku butuh mring aku. ’Ana apa dik? Koq sajak wigati, isih isuk tur nembe pisah koq wis kangen?’ mengkono pitakonku. Karo sajak sedih, sliramu banjur matur, ’Mas, Bapak dhawar saka gendheng langgar!!!’.  ’Innalillahi, wis ndang diplayokke neng griya sakit wae.’

Ora sawetara suwe, suwara hape muni maneh nadyan namung sedela kang asung pratanda yen ana sedulur sing paring warta kanthi ngirim pesen cekak (SMS). Tak bukak isi pesen sing pranyata saka adhi lanang Klaten sing surasane gawe geter uga. ’Mas, wektu iki Bapak, Nyemek (adhi wadonku), Sabriana lan Zakka (ponakan) lagi gering, wis telung ndina ora bisa tangi.” Innalillahi...

Astaghfirullah, sun sedhot jero ambegan nganti katon kebak ing jaja, sun bucal kanthi alus binarung istighfar tan kendhat. Tak unggahke lan tak udhunake, tak petani awak iki mbok menawa isih akeh penggawe ala mring sepada-pada utawa ngibadah sing ora nggenah.

Sun puji Gusti Alloh bareng wus ketemu underaning perkara, wus telung ndina iki anggonku maca kitab suci Alquran kurang setiti, sholat wengi rada lali. Alloh, nyuwun sih gunging pangaksami, astaghfirullah....astaghfirullah...astaghfirullah...