Saben budhal Maghriban ing Mejid Sudirman Denpasar, aku asring ngliwati warung kang dodolan maneka warna woh-wohan. Ana semangka, kates, gedhang lan wayah saiki uga dodolan pelem. Nyawang pelem iku banjur kelingan jaman cilikanku biyen, senenge mlinthenge pelem nggone Pakdhe Jinto neng ngarep omah. Yen konangan banjur didukani lan diuyak-uyak.... Owalah le le, koq ya ngono lelakone.
Nanging saiki, jamane wis maju tur aku ya wis cekel gawe dadi yen kanggo tuku pelem we ya kuwat lah insya Allah. Rasa pengin sing wus ndesek, kaya-kaya idu iki ngeces (ngidham ya'e) mbayangake rasane pelem kang legi. Unen-unene wong tuwa kae jare 'pelem ki enak yen mateng ati le'.
Bakda Maghrib aku ora mulih nanging nunggu wayah Isya' pisan, lha wong kost-e rada adoh ben ngirit bengsin ta. Neng plataran mejid kang amba, aku golek panggonan sing kepenak, blekberi lan alat sing disupelke kuping tak tokne saka tasku banjur aku nelpun bojoku, 'Dik, aku tak tuku pelem ya koq rasane pengine eram-eram'. 'Monggo mas mboten napa-napa'. Wangsulane bojoku. Alhamdulillah wis entuk palilah.
Bubar sholat Isya' aku liwat dalan iku maneh, owalah pancen durung rejeki lha koq warunge wis tutup..... Alhamdulillah duwite wutuh. Pelem......pelem......nyedhaka mrene....
0 komentar:
Posting Komentar